Dieta na dnę: co jeść, aby uniknąć zaostrzeń

Dna jest chorobą związaną z upośledzoną wymianą zasad purynowych. Prowadzi do odkładania się soli kwasu moczowego w stawach i narządach wewnętrznych.

Głównym objawem są nawracające ataki ostrego zapalenia stawów, tworzenie się tofusów (ognisk zagęszczenia) na nogach, płatkach uszu. Terapia w okresie aktywnym polega na przyjmowaniu leków z zastosowaniem leków przeciwzapalnych.

W celu przyspieszenia wystąpienia remisji i wydłużenia czasu jej trwania zaleca się pacjentowi przestrzeganie określonych zasad leczenia żywieniowego. Odpowiednio dobrana dieta na dnę może znacząco poprawić jakość życia pacjenta, zmniejszyć liczbę napadów choroby, a także zmniejszyć ryzyko nieodwracalnego uszkodzenia nerek, ośrodkowego układu nerwowego i układu mięśniowo-szkieletowego.

Cele i zasady korekty diety

Głównym celem żywienia dietetycznego pacjentów z dną moczanową jest zmniejszenie stężenia kompleksów kwasu moczowego w osoczu krwi. Produkty, które pacjent spożywa, należy dobrać tak, aby żaden z nich nie zawierał więcej niż 150 mg puryn na 100 g wagi. Pacjentowi przedstawiono tabelę 6.

Dieta terapeutyczna jest najskuteczniejsza, jeśli przestrzegane są następujące zasady:

1. Ścisłe przestrzeganie zasad do czasu wystąpienia nieodwracalnych zmian. Niemożliwe jest usunięcie już utworzonych konglomeratów w stawach i nerkach przy zastosowaniu ograniczeń gastronomicznych. Wybrane menu ma cel zapobiegawczy, pomaga zapobiegać osadzaniu się soli.
2. Podejście dietetyczne uwzględniające częstotliwość kryzysów, poziom kwasu moczowego, nasilenie procesu. Poza zaostrzeniami dieta powinna zawierać zmniejszoną ilość białek, tłuszczów, soli sodowych. Alkohol należy całkowicie wyeliminować. W aktywnym okresie obowiązują surowe ograniczenia: jedzenie jest oszczędne, głównie płynne.
3. Korekta wagi. W przypadku osób otyłych produkty dobiera się tak, aby całkowita zawartość kalorii była poniżej poziomu zużycia energii o 300-500 kcal dziennie. Należy wziąć pod uwagę styl życia pacjenta i poziom codziennej aktywności fizycznej.
4. Nie więcej niż 200 mg zasad purynowych dziennie. Wskazana liczba jest krytyczna dla pacjenta. Duża ilość związków kwasu moczowego nie pozwala na utrzymanie ich poziomu w organizmie w dopuszczalnych granicach.

Oprócz powyższego wymagane jest przestrzeganie reżimu picia. Jeśli nie ma przeciwwskazań ze strony układu sercowo-naczyniowego, pacjent powinien spożywać około 2–2, 5 litra płynów dziennie. Zalecane są wody mineralne węglowodorowe. Sprzyja to alkalizacji środowiska wewnętrznego, zmniejszając kwasowość.

Odżywianie podczas zaostrzeń

Na etapie podwyższonej zawartości kwasu moczowego we krwi i nawrotu patologii największe znaczenie mają ograniczenia dietetyczne. Całkowitą dzienną ilość białek należy utrzymywać w granicach 70 g, tłuszczów - 80 g, węglowodanów - 240 g. Kaloryczność diety to 1950-2000 kcal. Dieta - cztery razy dziennie, w międzyczasie pić płyn. Temperatura potraw jest normalna, 55–60 ° C dla dań gorących i 15 ° C dla dań zimnych. Nie ma potrzeby ukierunkowanego oszczędzania ciepła. Lepiej jest, jeśli konsystencja potrawy jest płynna lub papkowata.

Zalecane są następujące produkty:

• mleko;
• napoje z kwasem mlekowym;
• soki warzywne;
• soki na bazie cytrusów;
• płynne zboża;
• tarte owoce;
• kawior rybny;
• sos pomidorowy.

W przypadku klinicznych objawów choroby nie należy spożywać pokarmów akceptowanych na etapie remisji. Konieczne jest odrzucenie stałych potraw, ciastek, mięsa i ryb w dowolnej postaci, jaj, słodyczy, przypraw, olejów. Zapotrzebowanie na białka zwierzęce spełniają wyłącznie substancje mleczne. Restrykcji należy przestrzegać przez cały czas trwania ataku. Średnio zajmuje to 5-7 dni. Po ustąpieniu procesu zapalnego na nogach stopniowo wracają do zwykłej diety. Przeprawa trwa 2–3 dni.

Odżywianie w remisji

Przestrzeganie diety dny moczanowej jest konieczne nawet przy braku poważnych objawów. Ograniczenia w tym przypadku nie są tak poważne, jak podczas zaostrzeń. Należy ich jednak ściśle przestrzegać. Podstawowym wymogiem jest całkowita eliminacja mięsa młodych zwierząt, które zawiera maksymalną ilość puryn. Ich stężenie może osiągnąć 1000 mg na 100 g, co jest wielokrotnie wyższe niż wartości dopuszczalne. Również ekstrakty mięsne, makrele, sardynki, wnętrzności bydła (wątroba, nerki, mózg), napoje alkoholowe są kategorycznie przeciwwskazane.

Tabela nr 6 zakłada spożycie 100 g białek i tłuszczów, 450 g węglowodanów dziennie. Całkowita wartość odżywcza codziennego menu wynosi 3200 kcal. Objętość płynu wynosi 1, 5–2 litry, jeśli nie jest to sprzeczne z leczeniem innych chorób danej osoby.

Lista tego, co może zrobić pacjent, obejmuje:

• kefir;
• zupa ze świeżej kapusty;
• kasza gryczana;
• omlet;
• chleb żytni;
• dżem owocowy;
• olej roślinny;
• cytryna lub pomarańcza;
• puree ziemniaczane;
• suflet rybny;
• zboża;
• jajka;
ser
• ;
• mięso dietetyczne w ilości nie większej niż 120 g dziennie.

Poziom zasad purynowych jest najniższy w produktach takich jak zboża, warzywa, miód, orzechy i pomidory. Można je jeść praktycznie bez ograniczeń. Tłuszcz wieprzowy, fasola, szpinak, szczaw, grzyby zawierają od 50 do 150 mg substancji, co należy wziąć pod uwagę przy opracowywaniu menu.

Do utraty wagi

Utrata masy ciała jest zalecana u pacjentów z hipersteniczną i normosteniczną sylwetką. Zawartość kalorii w diecie należy zmniejszyć do 30 kalorii na kilogram wagi. Ważne jest, aby utrata masy ciała następowała stopniowo, nie więcej niż jeden kilogram miesięcznie. Zapewni to akceptowalny poziom tworzenia ciał ketonowych. Przy wyraźnym braku wartości odżywczej produktów ich synteza przekracza dopuszczalne limity. Dieta niskokaloryczna wyklucza lub znacznie ogranicza spożycie wypieków.

Niedozwolona żywność: chleb, ciasta, pizza, ciasta, serniki, ciastka, cukier, słodycze, słodki dżem, przetwory itp.

Tabela powinna być oparta na komponentach:

• niskotłuszczowy twarożek;
• kefir;
• warzywa;
• owoce.

Kontrola wagi nie ogranicza się do posiłków niskokalorycznych. Pacjent powinien prowadzić aktywny tryb życia, angażować się w wychowanie fizyczne według indywidualnie opracowanego programu. W przeciwnym razie restrykcje dietetyczne będą zbyt restrykcyjne, co ograniczy przestrzeganie terapii.

Przykładowe menu na tydzień

Pacjenci z dną moczanową powinni dokładnie wiedzieć, co nie jest i co można jeść. Lepiej jest, jeśli dana osoba jasno opisuje swoją dietę przez stosunkowo długi czas. Zazwyczaj posiłki są przygotowywane przez tydzień. Istniejący schemat może być używany przez kilka miesięcy, po czym zestaw naczyń jest całkowicie zmieniany lub mieszany każdego dnia. Przy zwiększonym poziomie kwasu moczowego tygodniowa dieta może wyglądać tak /.

poniedziałek

• Śniadanie nr 1: zapiekanka, kawa z mlekiem.
• Śniadanie nr 2: pieczone jabłko.
• Obiad: zupa jarzynowa, pieczywo, rosół z dzikiej róży.
• Podwieczorek: galaretka owocowa.
• Kolacja: gołąbki, kefir.

wtorek

• Śniadanie nr 1: ser, herbata, chleb.
• Śniadanie nr 2: pomarańcza.
• Obiad: zupa z chudej kapusty, pieczywo, zioła.
• Podwieczorek: kasza gryczana.
• Kolacja: kefir, puree z marchwi.

środa

• Śniadanie nr 1: jajko, sok owocowy.
• Śniadanie # 2: marmolada, woda mineralna.
• Obiad: barszcz warzywny, chleb żytni, herbata.
• Podwieczorek: galaretka mleczna.
• Kolacja: suszone owoce, dżem.

Czwartek

• Śniadanie # 1: sałatka z ogórków, róży.
• Śniadanie nr 2: wytłoki z pomarańczy.
• Obiad: zupa ziemniaczana, napój owocowy.
• Popołudniowa przekąska: gruszka.
• Kolacja: jajecznica, suszone morele, herbata z cytryną.

piątek

• Śniadanie # 1: gotowane buraki, sok z jagód.
• Śniadanie nr 2: kefir.
• Obiad: zupa pęczakowa, herbata.
• Podwieczorek: mleko, pieczywo.
• Kolacja: kotlety z marchwi.

Sobota

• Śniadanie nr 1: owsianka ryżowa, kawa.
• Śniadanie nr 2: arbuz.
• Obiad: zupa, galaretka mleczna.
• Podwieczorek: świeży ogórek.
• Kolacja: kefir, chleb.

Niedziela

• Śniadanie # 1: jajko na miękko ze śmietaną i herbatą.
• Śniadanie nr 2: winogrona.
• Obiad: kotlety z kapusty, zupa jęczmienna, sok.
• Popołudniowa przekąska: zapiekanka.
• Kolacja: naleśniki, jogurt.

Podana dieta nie jest kompletna. Można do niej dodać dowolne składniki z listy tego, co jest dozwolone dla pacjenta.

Należy zadbać o to, aby całkowita zawartość kalorii w posiłkach i zawartość zasad purynowych w nich nie przekraczała ustalonych limitów.

Metody gotowania

Potrawy można gotować na parze lub piec. Takie podejście pozwala zapewnić optymalny smak produktu, zachowując jego użyteczne właściwości. Tak przetworzona żywność zakłada łagodny reżim dla pacjentów ze współistniejącymi diagnozami gastroenterologicznymi. Gotowanie jest dozwolone, jednak jeśli mięso lub ryby są gotowane w ten sposób, bulion jest odsączany. Faktem jest, że podczas przetwarzania przenosi się do niego około 50% puryn zawartych we włóknach mięśniowych zwierząt.

Prawidłowe odżywianie jest jednym z głównych elementów leczenia dny moczanowej na nogach. Osoba, która nie spełnia warunków koniecznych do sporządzenia diety, jest znacznie bardziej narażona na nawroty choroby, nawet przy odpowiednio dobranej terapii farmakologicznej. Odmowa prawidłowego odżywiania podczas zaostrzenia przyczynia się do nasilenia objawów i wydłużenia czasu potrzebnego na powrót do zdrowia. Szczegółowe informacje o tym, czego nie jeść, a co jeść, pacjent otrzymuje od lekarza prowadzącego. Dlatego przy pierwszych oznakach patologii należy zwrócić się o pomoc do wyspecjalizowanego specjalisty, który kompetentnie wybierze dietę i zaleci leczenie.